سلام من یک دختر ۱۷ ساله ام و تقریبا مطمئنم که اسپرگر دارم لطفا کمکم کنید
دوست عزیز
تشخیص اسپرگر با کمک یک متخصص امکان پذیر است. بنابراین ابتدا توصیه می کنم با روانشناس در مورد مشکلات خود صحبت کنید. پس از اطمینان از تشخیص، بهبود روابط اجتماعی اولین قدم بهبود نشانه ها است.
سلام
چند وقتیه به یه دخترخانم علاقه مند شدم متاسفانه ایشون اسکیزوفرن هستند، خانواده من اطلاع ندارن که ایشون این مشکل رو داره و من میترسم بهشون بگم چون ممکنه مخالفت کنن. میخواستم بپرسم اصلن برم خواستگاری این خانم و ازدواج با یک همچین موردی به صلاح هست و اگه رفتم جلو این مشکلشون رو به خانواده ام بگم یا نه؟
سلام در صورتیکه از مشکل ایشان مطمئن هستید ازدواج با فرد اسکیزوفرنی به هیچ وجه توصیه نمی شود چرا که عملکرد و روابط بین فردی انها به شدت تحت تاثیر بیماری انها می باشد.اما در نهایت بهترین کسی که می تواند شما را راهنمایی کند، پزشک متخصص ایشان است
سلام به اساتید محترم؛
پسر 5 ساله ام خیلی به پرندگان علاقه نشون میده چون عمه ش خونش کلا باغه وحشه چون از قناری گرفته تا فنج. گوسفند. اسب. خرگوش. سگ. کبوترو....... تو خونش هست. یه پسر 21 ساله داره که همه ی اینا مال اونه. پسر منم هر وقت میریم اونجا گریه میکنه و کبوتر میخواد که بزرگ کنه.
کلا با این جور کارا مخالفم میترسم بشه مثل پسر عمش و عمش خیلی ترغیبش میکنه برای نگهداری پرندگان میشه لطف کنید راهنماییم کنید و از نگرانی درم بیارید. البته اونا توی روستا زندگی میکنند و ما توی شهر که اصلا نمیشه حیون یا پرنده نگهداری کرد. بازم ممنون
به طور کلی داشتن مسئولیت یک حیوان خانگی و نگهداری از ان علاوه بر اینکه به ایجاد حس مسئولیت پذیری، احترام به طبیعت و دیگر موجودات زنده در کودک منجر می شود می تواند اعتماد به نفس او را افزایش دهد وبه رشد ارتباطات غیر‌کلامی و همدلی او نیز کمک کند.
تصمیم گیری در مورد داشتن یا نداشتن حیوان خانگی تصمیمی مربوط به خانواده است. در صورتی که به هیچ عنوان امکان نگهداری حیوان خانگی را ندارید و با این امر مخالفید لازم است در فضایی بدون تنش کاملا محکم روی قوانین خانه خود تاکید کنید و او را قانع کنید که نگه داشتن یک حیوان در خانه و محیط آپارتمان چه سختی هایی دارد و او را مطمئن کنید که اخر هفته ها یا زمان های مشخصی که به روستا می رود میتواند با حیوانات بازی کند و حتی مسئولیت یک حیوان را در انجا به عهده بگیرد.
اما اگر تصمیم به تهیه یک حیوان خانگی گرفتید به یاد داشته باشید که نگهداری از حیوانات خانگی برای کودکان زیر ده سال کار دشواری است و نیاز به مراقبت و نظارت مداوم والدین دارد. اما تعیین برنامه منظم و مشخص کردن قوانین مربوط به نگهداری حیوان و همراهی کردن با کودک در اجرای این برنامه به مرور زمان به پذیرش مسئولیت و استقلال کودک منتهی می شود. برای مثال می توانید امور مربوط به نگهداری از حیوان را به برنامه های روزانه متصل کنید تا بهتر در خاطرش بماند مثلا: "همیشه قبل از شام باید غذای حیوان را باید داده باشی". یا" بعد از اینکه کارتونت را دیدی باید کمک کنی قفس حیوان را تمیز کنیم"
اگر کودک در انجام وظایفش سهل انگاری کرد برایش مجازاتی منطقی در نظر بگیرید مثلا "به دلیل اینکه قفس حیوان را تمیز نکرده ای مدت یک روز حق نداری نزدیکش شوی و با آن بازی کنی". اگر فرزندتان با تمام برنامه های که برایش در نظرگرفته اید باز هم در نگهداری حیوان سهل انگاری کرد به او یک فرصت آخر بدهید " اگر تا آخر هفته درست و حسابی مراقب حیوان نباشی، مجبوریم خانه جدیدی برای حیوان پیدا کنیم" و بر روی تصمیمتان استوار باشید و آن را اجرا کنید.
