آیا فرزندم بیش فعال است؟ + تست ارزیابی

بیش فعالی (ADHD) اصطلاحی که این روزها به طور مکرر از زبان والدین، معلمان یا متخصصان می شنویم. با وجود آنکه صحبت از این اختلال در میان افراد جامعه بسیار زیاد است و هرکس به فراخور اطلاعات خود سعی در تشخیص آن در کودک خود یا دیگر کودکان فامیل دارد، بنا به تجربه متخصصان در کلینیک ها به نظر می رسد هنوز والدین و یا حتی کادر آموزشی جامعه، نشانه ها و انواع این اختلال را نمی شناسند. در این مقاله سعی بر این است تا هرچه بیشتر با این اختلال آشنا شویم.

 اختلال کم‌توجهی - بیش‌فعالی چیست؟

اینکه کودکان گاهی تکالیفشان را فراموش کنند، سرکلاس حواسشان جای دیگری باشد یا چرت بزنند، بی‌فکر عمل کنند یا ناگهانی عصبی شوند، طبیعی است اما بی‌توجهی، تکانشگری و بیش فعالی نیز نشانه‌های اختلال کم‌توجهی، بیش‌فعالی (ADHD) است که گاهی اوقات به عنوان اختلال نقص توجه یا ADD شناخته می‌شود.

اختلال کم‌توجهی، بیش‌فعالی یکی از شایع‌ترین اختلالات عصبی تکوینی در دوران کودکی است که معمولا قبل از 7 سالگی بروز پیدا می‌کند. ADHD مانع از این می‌شود که کودکان واکنش‌های خود به خودی داشته باشند. این واکنش‌ها از حرکت تا سخن گفتن و توجه را شامل می‌شود.

همه‌ ما بچه هایی را می‌شناسیم که نمی‌توانند بی سر و صدا بنشینند، به نظر می‌رسد که هرگز گوش نمی‌دهند و هرچقدر واضح برای آن‌ها توضیح دهید، دستورات را رعایت نمی‌کنند، یا نسنجیده حرف می‌زنند و نظرات نامناسبی در زمان‌های نامناسب ارائه می‌کنند. گاهی اوقات به این کودکان برچسب دردسرسازی زده می‌شود یا به دلیل تنبلی و بی‌انضباطی مورد انتقاد قرار می‌گیرند. اما آن‌ها ممکن است به به اختلال کم توجهی و بیش فعالی مبتلا باشند.

تفاوت میان رفتار عادی کودکان وADHD  چیست؟

تمایز بین اختلال کم‌توجهی، بیش‌فعالی و "رفتار معمولی کودک" دشوار است. اگر فقط چند علامت را مشاهده کردید یا علائم فقط در برخی موارد ظاهر شد، احتمالاً ADHD نیست. اما اگر کودک شما تعدادی از علائم و نشانه های ADHD در همه‌ شرایط ( در خانه، مدرسه و هنگام بازی) نشان می دهد زمان آن است که این مسئله را دقیق‌تر بررسی کنید.

زندگی با کودک مبتلا به ADHD می تواند خسته‌کننده و طاقت‌فرسا باشد اما، شما به عنوان والدین می‌توانید کارهای زیادی برای کنترل علائم، غلبه بر چالش‌های روزانه و ایجاد آرامش بیشتر در خانواده‌ خود انجام دهید.

باورهای غلط و حقایقی درباره ADHD

باور غلط: همه کودکان مبتلا به ADHD بیش‌فعال هستند.

واقعیت: همه کودکان مبتلا به ADHD، بیش‌فعال نیستند. کودکان مبتلا به ADHD که بی‌توجه هستند اما بیش‌فعال نیستند، ممکن است ظاهری پریشان و بی‌انگیزه داشته باشند.

باور غلط: کودکان مبتلا به اختلال کم‌توجهی، بیش‌فعالی اصلاً تمرکز ندارند.

واقعیت: این کودکان وقتی کارهایی را انجام می‌دهند که از آنها لذت می‌برند یا درباره موضوعات مورد علاقه‌ خود می‌شنوند، هیچ مشکلی در تمرکز و ماندن روی کار ندارند. اما وقتی کار تکراری یا خسته کننده است، آنها.در حفظ تمرکز دچار مشکل می شوند.

باور غلط: کودکان مبتلا به اختلال کم‌توجهی، بیش‌فعالی اگر بخواهند می‌توانند رفتار بهتری داشته باشند.

واقعیت: کودکان مبتلا به ADHD ممکن است تمام تلاش خود را برای خوب بودن انجام دهند اما باز هم نتوانند آرام بنشینند، ساکت بمانند یا تمرکز داشته باشند. آنها ممکن است سرکش به نظر برسند اما این بدان معنا نیست که عمداً اینکار را می‌کنند.

باور غلط: کودکان در نهایت از اختلال کم‌توجهی، بیش‌فعالی خلاص می‌شوند.

واقعیت: ADHD اغلب تا بزرگسالی ادامه می‌یابد بنابراین درمان می تواند به فرزند شما در مدیریت و به حداقل رساندن علائم کمک کند.

باور غلط: دارو بهترین گزینه برای اختلال کم‌توجهی _ بیش‌فعالی است.

واقعیت: داروها اغلب برای اختلال نقص توجه تجویز می‌شوند اما شاید بهترین گزینه برای فرزند شما نباشند. درمان موثر ADHD شامل آموزش، رفتار درمانی، حمایت در خانه و مدرسه، ورزش و تغذیه مناسب است.

انواع اختلال کم‌توجهی- بیش‌فعالی در کودکان

 بسیاری از مردم وقتی نام اختلال کم‌توجهی، بیش‌فعالی را می‌شنوند، تصویر یک کودک خارج از کنترل که یک جا بند نمی‌شود به ذهنشان می‌رسد. کودکی که از دیوار بالا رفته و کار همه‌ اطرافیان را مختل می‌کند. اما واقعیت بسیار پیچیده‌تر است.

برخی از کودکان مبتلا به ADHD بیش‌فعال هستند، در حالی که برخی دیگر بی سر و صدا می‌نشینند و توجهشان به کیلومترها دورتر است. برخی تمرکز زیادی روی یک کار دارند و در انتقال از آن به کار دیگر مشکل دارند. برخی دیگر فقط کمی بی‌توجه بوده اما، بیش از حد تکانشی هستند.

علائم و نشانه‌های کودک مبتلا به اختلال نقص توجه، به این بستگی دارد که چه ویژگی هایی در بیماری او غالب است. کودکان مبتلا به ADHD ممکن است به این علائم دچار باشند:

• بی توجه است اما بیش‌فعال یا تکانشی نیست.

• بیش فعال و تکانشی است اما قادر به توجه کردن است.

• بی توجه، بیش فعال و تکانشی است (شایع ترین شکل ADHD).

کودکانی که فقط علائم بی‌توجهی دارند اغلب نادیده گرفته می‌شوند؛ زیرا برای دیگران مزاحمتی ندارند. با این حال، علائم بی‌توجهی در کودکان عواقبی دارد: به درگیری با خانواده و معلمان به دلیل عدم رعایت دستورالعمل‌ها، عملکرد ضعیف در مدرسه یا درگیری با کودکان دیگر بخاطر سرپیچی از قوانین بازی.

با انجام تست آنلاین و رایگان " تست بیش فعالی در کودکان" متوجه می‌شوید این مسئله چقدر در کودک شما جدی است.

علائم و نشانه های "بی‌توجهی" در کودکان مبتلا به ADHD

کودکان مبتلا به بی توجهی اغلب بدون تکمیل یک کار از این شاخه به آن شاخه می‌پرند یا مراحل انجام کار را رعایت نمی کنند. انجام کارهای مدرسه برای آنها سخت‌تر از کودکان دیگر است. کودکان مبتلا به بی توجهی بر اتفاقاتی که در اطراف آنها می‌افتد، تمرکز ندارند. آنها معمولاً برای حفظ تمرکز به محیطی آرام و ساکت نیاز دارند. فرزند شما ممکن است:

• وقتی با او صحبت می‌کنید، گوش نمی‌دهد.

• در سازماندهی، برنامه‌ریزی و اتمام پروژه‌ها مشکل دارد.

• دائم کتاب، اسباب‌بازی یا سایر وسایل را گم می کند یا در جای اشتباه می‌گذارد.

• نمی تواند متمرکز بماند. به راحتی حواسش پرت شده یا قبل از تمام کردن کار خسته ‌شود.

• در به خاطر سپردن مطالب و پیروی از دستورالعمل‌ها مشکل دارد. به جزئیات توجهی ندارد و اشتباه یا بی‌دقتی می‌کند.

علائم و نشانه‌های "بیش فعالی" در کودکان مبتلا به ADHD

بارزترین نشانه ADHD بیش‌فعالی است. بچه هایی با علائم بیش‌فعالی همیشه در حال حرکت هستند. آنها ممکن است سعی کنند چندین کار را همزمان انجام دهند و از یک فعالیت به فعالیت دیگر بپردازند. حتی وقتی مجبور می‌شوند بی‌حرکت بنشینند (که برای آنها بسیار سخت است)، پاهایشان را تکان می‌دهند، می‌لرزانند یا با انگشتانشان ضرب می گیرند. فرزند شما ممکن است:

• دائماً به خودش بپیچد و تکان بخورد.

• در بی سر و صدا نشستن، آرام بازی کردن یا استراحت کردن مشکل دارد.

• دائماً در حال حرکت است، اغلب در خانه می‌دود و از وسایل بالا می‌رود.

• بیش از حد صحبت می‌کند.

• تندخو و زودرنج است.

علائم و نشانه ‌های "تکانشی" در کودکان مبتلا به ADHD

تکانشگری کودکان مبتلا به ADHD می‌تواند مشکلاتی در خودداری آنها ایجاد کند؛ چراکه آنها خود را کمتر از سایر کودکان سانسور می‌کنند. وسط حرف دیگران می‌پرند، وارد حریم خصوصی دیگران می شوند، سرکلاس سوالات بی‌ربط می‌پرسند، به هر چه مربوط به آن‌ها نیست سرک می‌کشند و درباره مسائل شخصی دیگران سوال می‌کنند. رعایت دستورالعمل‌هایی مانند "صبور باشید" و "کمی صبر کنید" برای کودکان مبتلا به ADHD دو برابر دیگر کودکان سخت است.

این نوع کودکان مبتلا به علائم غیرارادی کم‌توجهی- بیش فعالی همچنین تمایل به بدخلقی و واکنش احساسی بیش از حد دارند. در نتیجه، دیگران ممکن است کودک را بی‌ادب، عجیب یا تنبل تلقی کنند. فرزند شما ممکن است:

• بدون فکر عمل کند

•  سرکلاس بدون اینکه اسمش را برای جواب دادن به سوال صدا کنند یا حتی سوال را کامل گوش بدهد، نسنجیده جواب ‌دهد.

• وسط حرف یا بازی دیگران بپرد.

• حرف دیگران را قطع کند.

• حرف اشتباه را در زمان اشتباه بزند.

• نتواند احساساتش را کنترل کند که همین منجر به طغیان یا عصبانیت می‌شود.

علت ابتلا کودکان به بیش فعالی – کم توجهی

علت دقیق ابتلا به ADHD مشخص نیست اما عواملی که ممکن است در ایجاد این اختلال دخیل باشند عبارتند از:

• ژنتیک: خویشاوندان خونی مانند والدین یا خواهر و برادری که مبتلا به ADHD یا اختلالات دیگر روانی هستند، ریسک ابتلا به این بیماری را افزایش می دهند.

• محیط: قرار گرفتن در معرض سموم محیطی مانند سرب که در رنگ و لوله‌های ساختمان‌های قدیمی‌ یافت می‌شود.

• مشکلات سیستم عصبی مرکزی

• مصرف مواد مخدر: مصرف الکل یا سیگار کشیدن در دوران بارداری.

• تولد زودرس

عوارض بیش فعالی، کم توجهی در کودکان

اختلال کم توجهی، بیش فعالی می‌تواند زندگی را برای کودکان مبتلا به ADHD دشوار کند؛ چرا که آنها:

• اغلب در کلاس درس با معلم یا دانش‌آموزان دیگر درگیر می‌شوند که همین منجر به افت تحصیلی و قضاوت از جانب سایر کودکان و بزرگسالان خواهد شد.

• کودکان مبتلا به ADHD، بیشتر از سایر کودکان دچار آسیب و جراحت می‌شوند.

• اعتماد به نفس پایینی دارند. برای تقویت اعتماد به نفس کودک توصیه می کنیم مقاله 27 نکته برای افزایش اعتماد به نفس کودک را مطالعه کنید.

• در پذیرفته شدن از جانب همسالان و بزرگسالان و تعامل با آن‌ها دچار مشکل می‌شوند.

• در معرض خطر سوء مصرف الکل و مواد مخدر و سایر رفتارهای خلافکارانه قرار دارند.

اختلالاتی که کودکان بیش فعال به آن دچار می شوند

ADHD مشکلات روانی و رشدی دیگری ایجاد نمی‌کند. با این حال، کودکان مبتلا به بیش فعالی احتمال دارد بیشتر از سایر کودکان به اختلالات زیر دچار شوند:

• اختلال نافرمانی مقابله‌ای (ODD) که به طور کلی به عنوان الگوی رفتار منفی، تحقیرآمیز و خصمانه نسبت به شخصیت‌های قدرتمند تعریف می‌شود.

• اختلال سلوک که با رفتارهای ضد اجتماعی مانند سرقت، جنگیدن، تخریب اموال و آسیب رساندن به مردم یا حیوانات مشخص می‌شود.

• اختلال نامنظمی خلقی اخلال‌گرانه که با تحریک‌پذیری و مشکلات تحمل ناامیدی مشخص می‌شود.

• اختلالات یادگیری از جمله مشکلات خواندن، نوشتن، درک و برقراری ارتباط. برای آگاهی بیشتر توصیه می کنیم مقاله 9 راهکار برای درمان اختلال یادگیری در کودکان را مطالعه کنید.

• اختلالات مصرف مواد از جمله مواد مخدر، الکل و سیگار کشیدن.

• اختلالات اضطرابی که ممکن است باعث نگرانی و عصبانیت شدید شوند و شامل اختلال وسواس فکری-عملی (OCD) است. برای آگاهی بیشتر توصیه می کنیم مقاله را مطالعه کنید.

• اختلالات خلقی از جمله افسردگی و اختلال دوقطبی می‌شود.برای آگاهی بیشتر توصیه می کنیم مقاله 20 رفتار کودک که نشان‌دهنده افسردگی است + درمان را مطالعه کنید.

• اختلال طیف اوتیسم یک وضعیت مرتبط با رشد مغزی است که بر نحوه درک و معاشرت فرد با دیگران تأثیر می‌گذارد. برای آگاهی بیشتر توصیه می کنیم مقاله نشانه های شایع اوتیسم در کودکان را مطالعه کنید.

• اختلال تیک یا سندرم توره، اختلالاتی که شامل حرکات تکراری یا صداهای ناخواسته (تیک‌ها) می‌شوند و به راحتی قابل کنترل نیستند.

بیش فعالی از چه سنی در کودک قابل تشخیص است؟

معمولا علایم ADHD از زیر سن هفت سالگی شروع می شوند، هرچند تشخیص اصلی از سن پیش دبستانی به بعد گذاشته می شود؛ چرا که حتما کودک باید در دو محیط مورد ارزیابی قرار گیرد: خانه و مدرسه.

چگونه بیش فعالی را در کودک تشخیص دهیم؟

اینکه کودک علائمی مانند بی‌توجهی‌، تکانشگری یا بیش فعالی دارد به این معنا نیست که او به اختلال کم‌توجهی- بیش‌فعالی مبتلاست.در بسیاری از مواقع، کودک دچار ADHD نیست، اما والدین و دیگر افراد به دلیل مشغله کاری، نداشتن حوصله و نداشتن وقت کافی برای کودک، بسیاری از رفتارهای طبیعی و یا توجه طلبانه کودک را به بیش فعالی تفسیر می کنند و یا اینکه این اختلال را با اختلال یکپارچگی حسی و حرکتی، اضطــــراب و یا اختلالات دیگر اشتباه می گیرند.

پس اگر مشکوک هستید فرزند شما مبتلا به ADHD است از یک پزشک بخواهید بینایی و شنوایی کودک را معاینه کند تا مطمئن شوید چیز دیگری باعث ایجاد علائم نمی‌شود.

برخی شرایط پزشکی، اختلالات روانی و رویدادهای استرس‌زای زندگی می توانند علائمی شبیه ADHD ایجاد کنند. قبل از تشخیص دقیق ADHD، مهم است که روانشناس کودک، فرزند شما را در حوزه های زیر بررسی کند:

• اختلالات یادگیری یا مشکلات خواندن، نوشتن، مهارت‌های حرکتی یا زبان.

• رویدادهای مهم زندگی یا تجربیات آسیب‌زا مانند جابه‌جایی خانه یا مدرسه، مرگ یکی از عزیزان، خشونت یا طلاق.

• اختلالات روانی شامل اضطراب، افسردگی یا اختلال دو قطبی.

• اختلالات رفتاری مانند اختلال سلوک، اختلال دلبستگی واکنشی و اختلال نافرمانی مقابله‌ای.

• بیماری‌های پزشکی از جمله مشکلات تیروئید، شرایط عصبی، صرع و اختلالات خواب.

مراحل ارزیابی کودک دچار ADHD توسط روانشناس

1. مصاحبه و شرح حال

2. بررسی بالینی کودک

3. پرسشنامه (والدین و معلم پر می کنند)

4. آزمون های توجه، تمرکز و حافظه با هدف تشخیص اختلال

5. بررسی امواج مغزی و QEEG

انواع درمان بیش فعالی در کودکان

1. دارو درمانی

2. بازی درمانی

3. توانبخشی شناختی 

4. توانمندی حسی و حرکتی

هرکدام از شیوه های درمانی بنا بر شدت اختلال و شرایط کودک به صورت منفرد یا همزمان باهم تجویز  می شود. البته آموزش والدین دارای کودکان ADHD با هدف یادگیری نحوه رفتار در موقعیت های مختلف با کودکان بیش فعال مکمل و لازمه تمام درمان های فوق است.

آیا بیش فعالی در کودکان به طور کامل درمان می شود؟

ADHD با گذشت زمان تغییر می‌کند، اما به ندرت از بین می‌رود. زمانی تصور می‌شد که کودکان با رشد، بلوغ و افزایش سن، از ADHD خلاص می‌شوند اما اکنون می‌دانیم علائم بیش فعالی و کم توجهی تا نوجوانی و پس از آن، در طول زندگی فرد ادامه می یابد.

اگرچه برخی از کودکان از این اختلال خلاص شده‌اند اما در بیشتر موارد کودکان مبتلا به  ADHDتبدیل به بزرگسالان مبتلا به ADHD می‌شوند.

علائم بیش فعالی و کم توجهی ممکن است با بالا رفتن سن فرد کاهش یابد. برای مثال، بیش‌فعالی و کج‌خلقی ممکن است با افزایش سن کم شود.

نقش خانواده در کمک و  درمان کودک مبتلا به ADHD

جدا از اینکه علائم بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری فرزند شما ناشی از ADHD باشد یا خیر، در صورت عدم درمان می‌تواند مشکلات زیادی ایجاد کند. کودکانی که نمی‌توانند تمرکز کنند و در کنترل خود مشکل دارند، در مدرسه دائم دچار مشکلات می شوند و کنار آمدن با دیگران یا دوست‌یابی برایشان مشکل می شود. این ناامیدی‌ها و مشکلات می‌تواند منجر به پایین ‌آمدن اعتماد به نفس در آنها و بروز اختلاف و استرس برای کل خانواده شود.

اما درمان می‌تواند تفاوت چشمگیری در علائم فرزند شما ایجاد کند. با حمایت مناسب، فرزند شما می‌تواند در همه‌ زمینه‌های زندگی، موفق باشد.

اگر فرزند شما با علائمی شبیه ADHD دست و پنجه نرم می‌کند، منتظر کمک متخصص نباشید. شما می‌توانید علائم بیش‌فعالی، بی‌توجهی و تکانشگری فرزند خود را بدون تشخیص اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی درمان کنید. گزینه‌هایی که برای شروع باید در نظر بگیرید شامل دخیل کردن کودک در درمان، برنامه ریزی برای رژیم غذایی سالم و‌ ورزش و اصلاح محیط خانه برای به حداقل رساندن حواس‌پرتی است.

نکات فرزندپروری کودکان مبتلا به ADHD

اگر فرزندتان بیش‌فعال، بی‌توجه و تکانشی است، انرژی زیادی لازم است تا او را وادار به گوش دادن به حرف‌هایتان، تمام کردن کارهایش یا حتی آرام نشستن کنید. نظارت مداوم، خسته‌کننده و طاقت‌فرسا است. گاهی اوقات ممکن است احساس کنید که کودکتان فقط نقش بازی می‌کند. با وجود این راهکارهایی هست که می‌توانید با انجام آنها در حالی که به کودکتان کمک می‌کنید حداکثر استفاده را از توانایی‌هایش بکند، دوباره کنترل موقعیت را بدست بگیرید.

اگرچهADHD  ناشی از فرزندپروری غلط شما نیست اما روش های فرزندپروری موثری می‌تواند راهگشا باشد و رفتارهای مشکل‌ساز را اصلاح کنند. کودکان مبتلا به ADHD به چهارچوب، ثبات، ارتباطات شفاف، پاداش و عواقب برای رفتارشان نیاز دارند. همچنین نیاز اصلی آن‌ها عشق، حمایت و تشویق است.

کارهای زیادی وجود دارد که والدین می‌توانند برای کاهش علائم و نشانه‌های ADHD بدون قربانی کردن انرژی طبیعی، بازیگوشی و احساس شگفتی منحصر به فرد در کودک انجام دهند.

• مراقب خودتان باشید تا بتوانید بهتر از فرزند خود مراقبت کنید. درست غذا بخورید، ورزش کنید، به اندازه کافی بخوابید، راههایی برای کاهش استرس بیابید و از خانواده، دوستان، روانشناس، پزشک و معلمان فرزندتان کمک بگیرید.

• چهارچوبی ایجاد کنید و بدان پایبند باشید. با رعایت کارهای روزمره، ساده کردن برنامه‌ فرزندتان و مشغول نگه‌داشتن فرزندتان با فعالیت‌های سالم به او کمک کنید تا تمرکز و نظم خود را حفظ کند.

• انتظارات مشخصی داشته باشید. قوانین رفتاری ساده‌ای وضع کنید و توضیح دهید که در صورت پیروی یا نقض آن‌ها، چه اتفاقی می‌افتد و هر بار به پاداش و عواقب پایبند باشید.

• آن‌ها را به ورزش و خواب خوب تشویق کنید. فعالیت بدنی باعث افزایش تمرکز و رشد مغز می‌شود. نکته مهم برای کودکان مبتلا به ADHD خواب با کیفیت است که می‌تواند علائم ADHD را کاهش دهد.

• به کودک خود کمک کنید تا سالم‌خوری را بیاموزد. برای مدیریت علائم ADHD، هر سه ساعت یکبار وعده‌های غذایی یا میان وعده‌های سالم تهیه کنید و مصرف غذاهای ناسالم و شیرینی را به حداقل برسانید.

• نحوه‌ دوست‌یابی را به فرزند خود بیاموزید. به آنها کمک کنید تا شنونده بهتری باشند، خواندن چهره و زبان بدن افراد را بیاموزند و با دیگران بهتر ارتباط برقرار کنند.

نکاتی درباره یادگیری کودکان مبتلا به ADHD

اختلال کم‌توجهی- بیش‌فعالی مانع از یادگیری می‌شود پس اگر کودک در کلاس درس می‌دود و حواسش از آنچه قرار بود بخواند یا گوش بدهد، پرت می‌شود، نمی‌تواند اطلاعات داده شده را یاد بگیرد و به درستی کارهایش را انجام دهد.

به کارهایی که مدرسه از کودکان می‌خواهد فکر کنید. آن‌ها می‌خواهند کودک ساکت بنشیند، به حرف‌هایشان گوش بدهد، توجه کند، از دستورالعمل‌ها پیروی کند و تمرکز داشته باشد. انجام این کارها برای کودکان مبتلا به ADHD سخت است نه به این دلیل که تمایلی به انجامشان ندارند، بلکه به این دلیل که مغزشان به آنها اجازه نمی‌دهد.

اما این بدان معنا نیست که کودکان مبتلا به اختلال کم‌توجهی، بیش‌فعالی نمی‌توانند در مدرسه موفق شوند. کارهای بسیاری هست که والدین و معلمان می‌توانند برای پیشرفت کودکان مبتلا به ADHD در کلاس درس انجام دهند. این کار با ارزیابی نقاط ضعف و قوت فردی هر کودک شروع می‌شود، سپس استراتژی‌های خلاقانه‌ای برای کمک به آنها در تمرکز، انجام وظایف و یادگیری کامل توانایی‌ها ارائه می‌شود.

آیا ضریب هوشی کودکان بیش فعال پایین است؟

کودکان ADHD معمولا به لحاظ سطح هوشی از هوش طبیعی و میانگین نرمال برخوردار هستند، مگر در موارد خاص. پس اگر کودک شما تشخیص ADHD گرفت نگران سطح هوشی او نباشید. افت عملکرد درسی این کودکان هم به دلیل کم توجهی یا حرکت زیاد در کلاس و در نتیجه از دست دادن مطالب مهم آموزشی است.کودکان مبتلا به اختلال کم‌توجهی، بیش‌فعالی اغلب ویژگی‌های مثبت زیر را دارند:

خلاقیت: کودکانی که ADHD دارند می‌توانند به طرز شگفت‌انگیزی خلاق و خیال‌پرداز باشند. کودکی که رویا‌پردازی می‌کند و ده فکر متفاوت را در یک زمان دارد می‌تواند حلال اصلی مشکلات، سرچشمه‌ای از ایده ها یا یک هنرمند مبتکر باشد. کودکان مبتلا به ADHD ممکن است به راحتی حواسشان پرت شود، اما گاهی اوقات متوجه چیزهایی می‌شوند که دیگران نمی‌بینند.

انعطاف‌پذیری: از آنجا که کودکان مبتلا به اختلال کم‌توجهی- بیش‌فعالی به طور همزمان گزینه‌های زیادی را در نظر می‌گیرند و به ترتیب گزینه‌ها پیش نمی‌روند، بیشتر از دیگران برای پذیرش ایده‌های مختلف آماده هستند.

اشتیاق و خودانگیختگی. کودکان مبتلا به ADHD به ندرت خسته کننده و دارای شخصیتی سرزنده هستند. حتی وقتی شما را عصبانی می‌کنند، بودن با آنها بسیار سرگرم کننده است.

انرژی و پیشروی: وقتی کودکان مبتلا به ADHD به کار یا بازی علاقه نشان دهند برای موفقیت در آن بسیار تلاش می‌کنند. در واقع ممکن است منحرف کردن آنها از کاری که به آنها علاقه دارند، دشوار باشد، به ویژه اگر فعالیتها تعاملی یا عملی باشند.

بایدها و نبایدهای تغذیه کودکان مبتلا به اختلال کم‌توجهی- بیش فعالی

1. از آب نبات در رژیم غذایی برای مبتلایان به ADHD اجتناب کنید.

2. مواد غذایی با فروکتوز بالا باعث تشدید علائم ADHD می‌شود.

3. میوه ها و سبزیجات یخ زده ممکن است علائم ADHD را تشدید کنند.

4. کیک و شیرینی، خامه‌ قنادی نباید در رژیم غذایی این گروه باشد.

5. نوشیدنی های انرژی‌زا می‌توانند علائم ADHD را در نوجوانان تشدید کنند.

6. از متخصص تغذیه ADHD در مورد خوردن ماهی و سایر غذاهای دریایی سوال کنید.

7.  علائم ADHD ممکن است به دلیل حساسیت های غذایی ایجاد شود.

بهترین رژیم غذایی برای کودکان دارای اختلال کم‌توجهی- بیش فعالی، محدود کردن غذاهای شیرین و فرآوری شده و استفاده از میوه، سبزیجات، غلات و چربی‌های سالم مانند اسیدهای چرب امگا 3 در انواع خاصی از ماهی‌ها، دانه کتان و سایر غذاهاست.

راهکارهایی برای جلوگیری از بیش فعال شدن کودک

برای کمک به کاهش خطر ابتلا به ADHD در کودکان توصیه می شود راهکارهای زیر را انجام دهید:

• در دوران بارداری، از هر چیزی که می‌تواند به رشد جنین آسیب برساند، اجتناب کنید. به عنوان مثال، الکل ننوشید و از سیگار و مواد مخدر حتی به شکل تفننی استفاده نکنید.

• از کودک خود در برابر آلودگی‌ها و سموم از جمله دود سیگار و رنگ سرب محافظت کنید.

• مدت استفاده از لپ‌تاب، موبایل و تلویزیون را محدود کنید. اگرچه هنوز اثبات نشده است. اما بهتر است که کودکان در پنج سال اول زندگی بیش از حد در معرض تلویزیون و بازی‌های ویدئویی قرار نگیرند.

مرکز مشاوره یــاســان با داشتن بهترین روانشناسان کودک و مجهزترین امکانات درمانی برای کودکان دارای اختلال بیش فعالی، کم توجهی ADHD آماده ارائه خدمات به صورت حضوری و آنلاین است. برای دریافت نوبت مشاوره کلیک کنید.

دریافت وقت مشاوره

لطفا برای دریافت وقت مشاوره از روانشناسان مرکز مشاوره یاسان از ساعت 9 تا 19 با دو شماره زیر تماس بگیرید يا از طریق واتس‌اپ پیام دهید. راحت ترين مسير براي فارسی زبانان خارج از کشور ارسال پيام از طریق واتس‌اپ است.